زنان مسلمان,زنان اسلام,زنان مردان

زنان در تاریخ با هم چه فرقی هایی داشته اند؟

این روزها نمایش اقتدار,نمایش بی بند باری, نمایش حق طلبی در گوشه کنار شهر ها جولان می دهد از روی سکوی تابلو برق در خیابان انقلاب گرفته تا هر بلندی که تجلی گاه اعتراض محسوب می شود.ولی این سوال مطرح بوده که توصیف های گفته شده در جامعه ما تا به حال مورد نقد و بررسی قرار گرفته است؟

دید کلی این اعتراضات یک فصل مشترکی را با خود به همراه دارد و آن نیز اعتراض به حجاب است از نوع اجباری و یا غیر اجباری بودن آن, در این میان مناقشه بر سر وجود و عدم وجود حقی است زنان باید محق ان باشند و پرچم دار دفاع از حق خود محسوب می شوند, در حکومت ما قانونی بر پایه تعالیم اسلامی بنا شده است که این حق را از زنان سلب می کند و هیچ حقی را برای آنان برای این منظور قایل نمی باشد و براساس اموزه های دین دلیل فساد بی حجابی منظور شده است و باید جوامع حجاب را برای زن اجباری اعلام کنند.برپایه این گفته ها قانون حقی را به هیچ زن برای اظهار نظر در زمینه انتخاب غیر حجاب نمی دهد.پس حق طلبی از اساس باطل می باشد. اعتراضات مدنی که جهت اصلاح قانون ها در هر جامعه ی بر اساس جلوگیری از پایمال شدن حق می توان تعریف نمود, این اعتراضات که توسط زنان به راه افتاده است با سرکوب مواجه می شود, دلیل این امر نیز عدم توجه به خواسته های عموم مردم تلقی شده است. در وهله اول باید این حقیقت درک شود اگر تابو تکریم اعتراض های مدنی و یا گوش دادن به اعتراضات شکسته شود, زیربنای نابود خواهد شد که تمامی ایدؤولوژی های فکری و حکومتی بر پایه آن بنا شده است. پس یک حرکت بزرگ دارای مشکلات و موانع بزرگ و رنج های بزرگ خواهد بود و به قول جان استوارت میل"هرگاه بشر قدمی در جهت پیشرفت برداشته است, این قدم ملازم ارتقای موقعیت اجتماعی زنان بوده است"

در همه دوره هایی که بشر در مسیر پیشرفت و ترقی گام برداشته است,موقعیت زنان بهبود یافته و به تساوی با مردان نزدیک شده است.

تا دیر نشده بدانیم نگهبانان بسیار کمتر از تابلو برق ,سکو و خیابان, شهرها است.ولی یکبار تامل یک عمر تعقل به همراه دارد.

صادق ها و زیباکلام ها تنهایند

بخشی از تفکران مردم اجتماع انسان دوستانه و برخی مغرضانه است .در این میان تیری که سیبل روشنفکران را هدف قرار داده است به گذشته و یا آینده و حتی زحمات آنها هیچ توجه نمی کنند و یا اگر توجه ای نیز داشته اند سعی در کم رنگ تر کردن آن دارند و این روش را به عنوان تغییر حقیقت که باعث نابودی حقیقت خواهد شد بیان می کنم، حقیقتی که زیبا کلام ها با ورود به صورت نه اجباری و نه برنامه ریزی شده از قبل به مسله ای که شاید دلیل آن اعتماد قشر عظیمی از مردم بوده و حال مسولیت این فرد را صد چندان کرده است و با درک این حقیقت باید حقیقتی دیگری را نیز لمس کنیم که اصلی ترین مشکل مردم کرد نشین منطقه کرمانشاه در واقع در مضیقه بودن از لحاظ درآمد و معاش می باشد و اگر اینگونه نبود تن به خانه های سست و یا فقط بودن سقف راضی نمی شدند و باید قبول کنیم از نظر تامین مایحتاج حکومت موظف است و این قصور باعث این همه عقب افتادگی در امداد شده است و اگر باز کمک های مردمی و خیابانی ها و دایی ها و هنرمندان و مردم نبود به کجا می خواستیم دست دراز کنیم و کمک بگیریم و این افراد معروف بودند که اعتمادی که نه بین حکومت و مردم و نه مردم با حکومت مانده بود، بازسازی کردند و همه این افراد نیز می دانند زمانی که اوضاع آرام تر شد این افراد باید نباشند زیرا از گذشته این مرسوم بوده که تمامی الگوهای جوانان و یا نوجوانان جامعه ما می بایست فیلتر شده از نوع تفکرات حکومتی باشند.این افراد کل اعتماد و ابرو خود را به میان آورده اند تا شاید گوشه از مشکلات مردم بی پناه را التیام بخشند.زیبا کلام ها که روشنفکران و وزنه های تفکری این جامعه هستند به شخصه انتظار نداشتم خلاف این حالت عمل کند و طرح های آینده نگرانه همچون دهکده امید را پیشنهاد نکند زیرا که کمک رسانی و یا تهیه اقلام یک طرف قضیه و طرف دیگر آینده نگری و به فکر فرداهای مردم هم طرف دیگر آن است .کاش کمی تحقیق و بررسی قبل از اقدامی داشته باشیم تا با تغییر در حقیقت ها ، خود حقیقت را نابود نکنیم

آراز شاه 

12/11/96

حمایت

بنده حمایت جدی از رییس جمهور (آقای روحانی)  را اعلام می کنم چرا؟

1. لاقل برخی حرف ها را زد تا سندی شود برای آینده
2. فرصت کرد تا بگوید واقعا مشکلی هست و همه چیز دارای مشکلات اساسی است 
3. اشاره کرد که اقتصاد آزاد باید باشد نه متمرکز 
4. به صراحت گفت که همه چیز دولت نیست 
5. انتظارات مردم با انتقادات آنها یکسان نیست 
6. انسجام چاره ساز اصلی رفع موانع است
7. برای آینده جدید خیلی دیر اقدام کرده ایم

و اینکه چرا کشور به این اوضاع نا به سامان رسیده است ؟

چرا قبول نداریم که برخی ایده پردازی های گذشته برای توسعه کشور به نتیجه نرسیده است و چرا قبول نداریم کشورهای دیگر بسیار جلوتر از کشور ما هستند و حتی ما نمی خواهیم قبول کنیم ؟چرا به فکر انسجام در کشور نیستیم؟چرا یک عده می توانند صحبت کنند و عده ای دیگر فقط باید از دولت انتقاد کنند؟

بازگشت و خطا ها

برخی خبرهای چند روز اخیر محول محور رفع فیلتر تلگرام بود که باعث خوشحال شدن مردم کشورمان شد. شاید بگوییم شادی در میان مردم موج می زد اخر چرا حکومتی به خود می تواند اجازه دهد تا بخواهد جلوی خواسته های اکثریت مردم را بگیرد راستی یک سوال اصلا حکومت باید از کجا تشخیص دهد خواسته های اکثریت مردم چه چیزهایی هستند؟ راستی باز هم فاجعه ای بزرگ گریبان کشور و هموطنانمان را گرفت واقعا از صمیم قلب فاجعه خطای های روی هم تل انبار شده حکومت و فاجعه بزرگ کشتی سانچی را تسلیت می گویم.همین

خطری بزرگتر در کمین

شاید این سیاست غلط و بسیار خطرناک که هر دو طرف راه انداخته اند و مردم را به جام هم انداخته اند به عنوان تحت تعقیب و یا شناسایی اغتشاش گران و یا بسیجی و نظامی ها برای کشت و کشتار بسیار خطرناک تر از سرنگونی باشد . خواهشا مسولین دقت کنند که چه آتشی برافروخته خواهد شد و حتما این موارد را پیگیری کنند تا جنگ های خانه به خانه ایجاد نشود.

نمونه از سایتی که متاسفانه نیروی انتظامی ایجاد کرده تا هر کس با هر نیتی تصویر افراد را اپلود کند واقعا برای کشوری که دم از دموکراسی و آزادی می زند این کار بعید است آیا به این نیز فکر نکرده اید که با راه اندازی این گونه روش ها در مقابله با آن هم شاید روش های بدتری ایجاد شود تا کجا می خواهیم اینگونه جلو بریم؟

دموکراسی هست یا نیست

به خبری که کانال شرق یا همون روزنامه شرق پخش کرده توجه کنید.

کتاب «آتش و خشم در کاخ سفید» که به نقد عملکرد ترامپ در سال اول ریاست‌جمهوری می‌پردازد بلافاصله پس از عرضه، پرفروش‌ترین کتاب روز آمریکا شد.

خوب یک سوال احتمال داره حتی بیش از یک نفر هم موافق ترامپ هم در نظام شیطانی امریکا وجود دارد چرا طرح از بین بردن نویسنده این کتاب یا اصلا تعطیل کردن انتشاراتی که این کتاب را پخش کرده است اتفاق نیفتاده است.یعنی مردمانش عاقل هستند و نظام حکومتی آنها بد هستند .خوب یه سوال در ایران هم این اتفاق بیفتد آیا مردم آگاه نمی روند انتشارات را به آتش بکشند؟این سوالی است که واقعا ذهنم را درگیر کرده است .راستی چرا یه کتاب مخالف در ایران نیست.یعنی حتی یک نفر هم نیست؟یعنی با خدا بزرگ منان هم انسان ها مخالف هستند و برایش شریک میگیرند که کافر محسوب می شوند ولی عجیب است در کشور من هیچ مخالفی وجود ندارد.

شکر خدا آرام شد

شکر خدای بزرگ و منان که ایران به حکومت باز گشت و آرامش در خیابان ها و شهرهای ایران برقرار شد و اختشاش گران و بیگانگان در ایران دستگیر شده اند همه اینها سجده شکر دارد و خدا شکر که دیگر هیچ مشکلی در کشور نداریم و می توانیم طرح استعفای سران فتنه یا زندانی کردن و یا تسویه حساب های سیاسی را به راحتی و با ارتباط با جریان های اختشاش ها و اعتراضات داشته باشیم .ولی هیچ گاه نمی خواهیم بپذیریم که مردم خواسته هایی داشته اند که بیرون آمده اند و به فکر راه کاری برای ارائه راحت و بدون ترس و وحشت خواسته های آنها نیستیم .راستی خود جوش بودن را باید چگونه معنی کرد و اینکه من هزینه حتی نوشتن یک پلاکارد و خرید یک پرچم را از جیبم بدهم یا از نهاد ساماندهی کننده دریافت کنم؟

ساخت و ساز

کشور اصلا فرصت ساخت و ساز جدید بعد از تخریب را ندارد .تنها می توان کمی تغییرات انجام داد اکنون فرصت نداریم از شالوده بالا بیاوریم پس فقط نیاز داریم که به مورد که بگوییم این دیوار خراب است و فقط دیوار را تخریب و مجدد بسازیم واقعا نمی توانیم چندین سال به عقب بازگردیم و جایی هم نداریم فعلا سکنا داشته باشیم تا خانه جدید ساخته شود و ان همه هم پول نداریم هزینه کنیم . پس باید بدانیم اولا کدام دیوار ها باید تخریب و مجدد ساخته شوند و ارام ارام کل ساختمان را نو نوار کنیم . دوستان و عزیزان به تخریب به دید تغییر نگاه نکنید مشکلات ارام ارام باید حل شوند ان گونه که آرام آرام ایجاد شده اند .ثانیا این اعتراضات دیگر رنگ و بوی تخریب می گیرد و از هدف خود دور می شود زیرا که باری به هر جهت هست و آن قدر هم قدرت ندارد که بتواند کل ساختمان را تخریب کند . پس به فکر چاره باشید بدانید که اگر هدف شما تغییرات است باید بدانید اصلی ترین هدف نشان دادن صورت مسله بوده و اکنون باید حکومت شما را ببیند و فکر چاره کند و شما ناظر باشید .

سهم میخواهیم

تا کی از پیکره این جامعه سهم می خواهیم ؟ تا کی به دنبال مقصر کردن دیگران و خوب جلوه دادن خود هستیم ؟ کجای دنیای تاکید کرده است که ما برترین هستیم و دیگران حق صحبت ندارند؟بازار داغ اعتراض های مردمی یا ارازل اوباش یا هر ترفند دیگر برای مقصر سازی تا کی باید ادامه پیدا کند؟همه این سوالات است که نیاز نیست به دنبال پشت پرده گشت یا تقصیر این جناح یا آن جناح انداخت در هر تظاهراتی باید قبول کنیم عده ای سو استفاده گر هستند ولی چرا این گونه اعتراضات حادث شده و چرا باید قبول نداشته باشیم که درصد بیشتر مردم در کشور واقعا نیاز دارند که رفاه یا آرامش را به مانند افراد حکومتی و دولتی تجربه کنند آیا تا به حال فکر کرده اید که فرق میان شما و دیگر افراد جامعه در چیست؟ چرا گرانی برای آنها تاثیر دارد و برای حکومتی ها تاثیر چندانی ندارد؟این سوالاتی است که مردم از آن دست به فریاد آورده اند چرا نمی خواهیم قبول کنیم که مقصر خودمان هستیم .برای برون رفت از این حوادث راه چاره نکنید با بستن چند کانال و دستگیری عده ای این جریانات در ایران به فراموشی منجر می شود ولی برای آینده چه در فکر داریم چرا جامعه نباید بداند که آزادی مفهومی والایی به نام آگاهی دارد آزادی برای هر انسان تعریف خاصی است ولی هدف آن پذیرفتن این خواسته است که بدانیم آنچه نمی دانیم تا برسرمان نیاید آنچه نباید بیاید.

چگونه گوش دهیم؟

راستش باید قبول کنیم که تظاهراتی بسیار گسترده اتفاق افتاد و نمی شود باور کرد که عده ای ارازل و اوباش باشند یا همان قضیه خس و خاشاک زیرا که آینده نشان داده همه مردم هستند. در مورد آتش زدن و تخریب هم باید بگویم هر تجمع و اعتراضی اگر پاسخگو نداشته باشد سر آخر باید تخلیه شود و این را هم همه می دانند نباید نادیده گرفته شود و همیشه افرادی ناراحت هم وجود دارند که از این مه آلودی جریان ها سو استفاده می کنند و قضیه را شخصی می کنند ولی اکنون که تلنگر را مشاهده کردیم باید به فکر بیفتیم که چگونه به حرف مردم گوش کنیم .شاید ایده همین نمایندگان مجلس و وکلای مردم راه کار خوبی باشد ولی متاسفانه دیگر هیچ اعتمادی میان افراد و وابستگان حکومتی نمانده است این را به طور جد می دانند و شاید باور هم دارند که هیچ اعتمادی میان جکومت و مردم و مردم و دولت و اصلا هر تجلی از حکومت نمانده است و حال چکار باید کرد.اول از همه باید قبول کنیم که این گره که چندین سال است هر دولتی آمده و رفته گره را باز نکرده بلکه گره ای را هم به آن اضافه کرده است و باید قبول کنیم که زمان می خواهیم تا باز این اعتماد ایجاد شود . ثانیا اگر اجازه دهیم مردم آزادانه جوامع و اجتماعات خود را ایجاد کنند و به انسجام درونی برسند شاید توسعه هم ایجاد شود تا زمانی که مردم در تعامل اعتقادات و افکار نباشند همه نگاه ها به دست دولت برای رفع مشکلات دوخته خواهد شد . ثالثا سیستم و قانون را فراتر از هر نگاه و جناح بدانیم و قبول این مشکل را بکنیم که مردم تقصیری نداشته اند و این حکومت بود که واقعا مشکلات را ایجاد کرده است و مقصر را نه دولت بدانند و نه مردم باید قبول کنیم که قانون اجرا نمی شود. اجازه بدهیم مردم آزادانه انتقاد کنند تا جامعه شناسان با تحلیل جامعه مشکلات را رصد کنند و شاید دولت مرد ها غیر کار های دیگر اقتصادی به فکر مردم هم باشند . هیچ گروهی یا مردم کشوری دوست ندارد جامعه اش با اختشاش مواجه شود و یا نا امنی ایجاد شود ولی باز هم مردم نیستند بله حکومت باید بداند مشکل را بروی مشکل تل انبار نکند تا روزی آمد هایی بیاییند و سو استفاده کنند.تنها راه بیرون رفت از بحران واقعا جدی اول باور کردن بحران و اینکه مردم آزاد باشند آزاد ، آزاد ، آزاد حالا شما آزادی را بی حجابی تعریف می کنید و یا آزادی را آگاهی از وضع موجود و اجازه اظهار نظر.