مجددا به کدامین گناه ایران عذا دار شد؟

ناله های مرد را دیده ای؟اشک های مادر را دیده ای؟عشق های همسر دیده ای؟تا بحال داغ از دست دادن عزیزان را که به هر صورت اتفاق افتاده را از پشت دنیای شیشه ای و قاب تلویزیون همگان دیده و همدردی کرده ایم,همه به مانند این عزیزان تاسف خورده و به هر طریقی هر رسانه ای در جهت تسلیت و تسلی الام این رفتگان احساس همدردی کرده ایم.ولی تا بحال این پرسش را از خود کرده ایم که قیمت ریزش قطرات اشک را با چه چیز مقدس تری می توانیم جبران کنیم و یا کدام بیمه این ضایعه را پوشش می دهد؟
چند روز پیش دکتر علیزاده یا به نوعی بسیجی لندن نشین در مناظره ای با دکتر زیباکلام به مواردی بسیار قابل تامل اشاره کرد که باید حکومت ها برای تثبیت نظام خود تسلیحات نظامی خریداری کنند در این صحبت ها کلی دلیل قانع کننده بود و بودجه اختصاصی نیز قابل قبول بود.ولی این هزینه ها با سود و زیان آنها اگر مقایسه شود باید به نوعی باشد که این تفکر مقابله با دشمن را نیز پاسخ گو باشد و دشمن های دیگر را نیز کنترل کند.واقعا دشمنان خارجی ما فقط آمریکا و اسراییل هست؟و اینکه مردمی که توسط حوادث و سوانح از قبیل آتش سوزی,سقوط,گرد غبار,زلزله و بیماری از بین می روند بودجه اختصاصی برای مقابله با آنها ندارند.به راستی با یک حساب سر انگشتی و بدور از حاشیه سازی و شعار, دشمن اصلی ما چه مواردی هستند که در مشترکات نابودی شهروندان باید مورد بحث قرار گیرند.این سانحه هوایی بر اثر بلایای طبیعی بود درست و باید قبول داشت که تمامی دشمنی ها فقط با کشور ما می باشد.برای مقابله با آنها چه تدابیر امنیتی و نظامی اندیشیده ایم زیرا که باید قبول کنیم کشور عزیزمان در مقوله امنیتی و نظامی در صدر جدول برای دفاع از خود می باشد ولی دفاع از نابودی از طرق دیگر چه؟