صادق ها و زیباکلام ها تنهایند

بخشی از تفکران مردم اجتماع انسان دوستانه و برخی مغرضانه است .در این میان تیری که سیبل روشنفکران را هدف قرار داده است به گذشته و یا آینده و حتی زحمات آنها هیچ توجه نمی کنند و یا اگر توجه ای نیز داشته اند سعی در کم رنگ تر کردن آن دارند و این روش را به عنوان تغییر حقیقت که باعث نابودی حقیقت خواهد شد بیان می کنم، حقیقتی که زیبا کلام ها با ورود به صورت نه اجباری و نه برنامه ریزی شده از قبل به مسله ای که شاید دلیل آن اعتماد قشر عظیمی از مردم بوده و حال مسولیت این فرد را صد چندان کرده است و با درک این حقیقت باید حقیقتی دیگری را نیز لمس کنیم که اصلی ترین مشکل مردم کرد نشین منطقه کرمانشاه در واقع در مضیقه بودن از لحاظ درآمد و معاش می باشد و اگر اینگونه نبود تن به خانه های سست و یا فقط بودن سقف راضی نمی شدند و باید قبول کنیم از نظر تامین مایحتاج حکومت موظف است و این قصور باعث این همه عقب افتادگی در امداد شده است و اگر باز کمک های مردمی و خیابانی ها و دایی ها و هنرمندان و مردم نبود به کجا می خواستیم دست دراز کنیم و کمک بگیریم و این افراد معروف بودند که اعتمادی که نه بین حکومت و مردم و نه مردم با حکومت مانده بود، بازسازی کردند و همه این افراد نیز می دانند زمانی که اوضاع آرام تر شد این افراد باید نباشند زیرا از گذشته این مرسوم بوده که تمامی الگوهای جوانان و یا نوجوانان جامعه ما می بایست فیلتر شده از نوع تفکرات حکومتی باشند.این افراد کل اعتماد و ابرو خود را به میان آورده اند تا شاید گوشه از مشکلات مردم بی پناه را التیام بخشند.زیبا کلام ها که روشنفکران و وزنه های تفکری این جامعه هستند به شخصه انتظار نداشتم خلاف این حالت عمل کند و طرح های آینده نگرانه همچون دهکده امید را پیشنهاد نکند زیرا که کمک رسانی و یا تهیه اقلام یک طرف قضیه و طرف دیگر آینده نگری و به فکر فرداهای مردم هم طرف دیگر آن است .کاش کمی تحقیق و بررسی قبل از اقدامی داشته باشیم تا با تغییر در حقیقت ها ، خود حقیقت را نابود نکنیم

آراز شاه 

12/11/96

صادق از صدق می گوید

کاش می‌شد معجزه‌ای می‌توانست اتفاق بیفتاد و مردم ریشه‌های گرانی، فقر، بیکاری، تورم، رکود اقتصادی، از بین رفتن سپرده‌هایشان در صندوق‌های موسسات مالی، ورشکستگی صندوق‌های بازنشستگی، بی‌آبی، آلودگی هوا، از بین رفتن جنگل‌ها، خشک شدن دریاچه اورمیه، تخریب هولناک محیط زیست کشور، زلزله، ناامیدی جوانان و فارغ‌التحصیلان برتر دانشگاه‌های کشور، افزایش اعتیاد، فحشا، خشونت و سایرمصیبت‌ها و بلیه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور را به پای بی‌کفایتی و مدیریت ناتوان روحانی و دولتش می‌نوشتند. به خیا بان‌ها ریخته و شعار «مرگ برروحانی» سر می‌دادند. البته اگر شعارهای «مرگ بر آمریکا»، «مرگ برانگلیس»، «مرگ برفتنه‌گر» هم سر می‌داندند که دیگر نورعلی‌نور می‌شد و تندروها به وجد در می‌آمدند.mall_blue_diamond:اما در دنیای واقعی معجزه‌ها کمتر اتفاق می‌افتند. نه اینکه روحانی کارنامه خیلی موفقی داشته، اما به سختی می‌توان به مردم القا کرد که اگر بودجه جنگل‌داری یا محیط زیست کشور بر روی هم به ۸۰۰میلیارد تومان در سال هم نمی‌رسند اما در عوض بودجه موسسات تبلیغی–فرهنگی حوزوی ده برابر جنگل‌بانی و محیط زیست است، مقصرش روحانی است.
اگر از بودجه ۳۸هزار میلیارد تومانی عمرانی کشور، تا پایان آبان‌ماه فقط ۸هزار میلیارد آن هزینه شده و مابقی را دولت نداشته که هزینه نماید، مقصرش صرفا دولت روحانی نیست. صد البته که روحانی و دولتش هم بی‌تقصیر نیستند. اما قصورش بیشتر از این بابت است که وقتی روحانی در تلویزیون ظاهر می‌شود بجای صحبت‌های سطحی، کانه مخاطبینش کودکان دوره ابتدایی هستند، به طرح مسائل جدی و واقعی کشور نمی‌پردازد، به مردم نمی‌گوید که چقدر از درآمدهای کشور در کنترل قوه مجریه است و یا چه میزان فرمان سیاست خارجی و رابطه با دنیا در دوست روحانی، تا برسیم به سیاست‌ها و تصمیمات کلان دیگر اقتصادی، سیاسی و اجتماعی کشور.

این هم حکایتی است که سیاست های مالی، پولی، اقتصادی، نظامی، روابط خارجی و تصمیمات مهم کشور در اختیار رئیس‌جمهور نیست یا اختیارات وی در اتخاذ آنها محدود است، اما درعوض وقتی مشکلات و بحران در مملکت ظاهر می‌شود انگشت اتهامات به سمت دولت گرفته می‌شود و قوه مجریه صرفا می‌بایستی پاسخگو باشد.

صادق زیبا کلام

8 دی ماه 1396