مجددا به کدامین گناه ایران عذا دار شد؟

ناله های مرد را دیده ای؟اشک های مادر را دیده ای؟عشق های همسر دیده ای؟تا بحال داغ از دست دادن عزیزان را که به هر صورت اتفاق افتاده را از پشت دنیای شیشه ای و قاب تلویزیون همگان دیده و همدردی کرده ایم,همه به مانند این عزیزان تاسف خورده و به هر طریقی هر رسانه ای در جهت تسلیت و تسلی الام این رفتگان احساس همدردی کرده ایم.ولی تا بحال این پرسش را از خود کرده ایم که قیمت ریزش قطرات اشک را با چه چیز مقدس تری می توانیم جبران کنیم و یا کدام بیمه این ضایعه را پوشش می دهد؟
چند روز پیش دکتر علیزاده یا به نوعی بسیجی لندن نشین در مناظره ای با دکتر زیباکلام به مواردی بسیار قابل تامل اشاره کرد که باید حکومت ها برای تثبیت نظام خود تسلیحات نظامی خریداری کنند در این صحبت ها کلی دلیل قانع کننده بود و بودجه اختصاصی نیز قابل قبول بود.ولی این هزینه ها با سود و زیان آنها اگر مقایسه شود باید به نوعی باشد که این تفکر مقابله با دشمن را نیز پاسخ گو باشد و دشمن های دیگر را نیز کنترل کند.واقعا دشمنان خارجی ما فقط آمریکا و اسراییل هست؟و اینکه مردمی که توسط حوادث و سوانح از قبیل آتش سوزی,سقوط,گرد غبار,زلزله و بیماری از بین می روند بودجه اختصاصی برای مقابله با آنها ندارند.به راستی با یک حساب سر انگشتی و بدور از حاشیه سازی و شعار, دشمن اصلی ما چه مواردی هستند که در مشترکات نابودی شهروندان باید مورد بحث قرار گیرند.این سانحه هوایی بر اثر بلایای طبیعی بود درست و باید قبول داشت که تمامی دشمنی ها فقط با کشور ما می باشد.برای مقابله با آنها چه تدابیر امنیتی و نظامی اندیشیده ایم زیرا که باید قبول کنیم کشور عزیزمان در مقوله امنیتی و نظامی در صدر جدول برای دفاع از خود می باشد ولی دفاع از نابودی از طرق دیگر چه؟

شیرهای بیشه قلعه حیوانات

پنجه در پنجه به مثال شیر درنده در مقابل حریف ایستاده و عرض اندام می کردیم,در عین غرور ولی متواضع به فکر یک رقابت برابر بودیم و هدف فقط جوانمردی و نمایش اقتدار در آمادگی بدنی و فوت و فن دلاوری بود تا اینکه رنگ ما بوی سیاست داد و مجبور شدیم مصلحت ها را در اول شکست بدهیم و سر آخر حریفان را. این تنها دغدغه فکری من یا شاید سایرین باشد که کشتی گیر ما چرا باید تعلیق شود آیا فیلا بر ضد ما عمل کرده است؟آیا مثل همیشه دستان دشمنان ما در کار بوده است؟سوالاتی که ذهن ورزش دوستان را باز با چالشی روبرو کرده آیا باید همیشه در هر زمینه هر لحظه و کاری بیم آن داشته باشیم دنیا ما را پس نزند.به راستی ما با دنیا چه کرده ایم که با ما اینقدر بد تا میکند.حتی ورزش پهلوانی و باستانی که تمدن نیز برای ایرانیان می باشد دستخوش سیاست بازی شده و یا ما سیاسی کرده ایم.راستی کشورهای دیگر نیز از روند اعتراضی ما حمایت می کنند.سالها با پرسش های مختلف روبرو شده ایم که اغلب بی جواب مانده اند.ولی این را خوب می دانم علیرضا کریمی ۲ عنوان ارزشمند را از دست داد که اولی قهرمانی و دومی جایگاه مردمی خود را که البته این فقط یک نظر است و اگر آزادانه امکان نظرسنجی باشد شاید خلاف این ادعا اثبات شود.

#آراز_شاه

توجهات مشترک در بی توجهی حجاب

تلاش و کار برای کسب روزی در کوچه و خیابان افراد یک جامعه را وادار می کند کنار هم قرار گیرند  و با هر سلیقه ای فکری, رفتار عادی خود را ادامه دهند.برای بیشتر مردم طرف مقابل فقط فردی است از اعضای جامعه و افکار انها چندان اهمیتی ندارد تا بدان جایی که رفتاری به صورت هنجار یا ناهنجاری رخ دهد در این حال افراد جامعه نسبت به خود و تعلقات خود واکنش نشان می دهند.در کلیپ تحلیلی به صورت دو نمونه کاملا متضاد در مورد حجاب زنان در جامعه امریکا که یکی زنی بدون حجاب در تقابل زن با حجاب در رویارویی با مزاحمت های لفظی را مشاهده نموده اید.در کلیپی تحلیلی زنی بدون حجاب مورد تجاوز فیزیکی از نوع ضربه به صورت توسط مردی نمایش داده می شود که شامل همان روش تجاوز اولیه می باشد.شرح اصلی این دو کلیپ بسیار جالب و قابل تامل می باشد در کلیپ اول هیچ فردی توجهی به زن با حجاب نمی کند ولی متلک و تجاوز های لطفی بسیاری به زن بدون حجاب رخ می دهد.در کلیپ دوم نیز هیچ توجهی از نوع غیرت برای جلوگیری از ضرب و شتم زن محجبه نمی شود ولی در مقابل, فرد خاطی که زن بدون حجاب را مورد تجاوز فیزیکی قرار داده توسط افراد رهگذر ماخذه شده و یا حتی از انجام کاری که می کرد منع می شود.براستی این بی توجهی یا توجه مشترک از کجا نشات می گیرد؟این سوالی است که باید به شرایط رفتاری و تاریخی افراد با حجاب و یا بدون حجاب رجوع نمود و به مقوله مفهوم حجاب نیز توجه نمود در واقع با تلفیق این دو مورد می توان درک کرد که علل اصلی عدم توجه افراد عادی به این مسله چیست؟برای دریافت صحیحتر تحلیل این کلیپ ها کاش در کشور هم بتوان این موضوع را بررسی نمود تا مسله انسانیت در هر جامعه را بهتر  درک نمود.

#آراز_شاه

نور بالاهای اتحاد

مفهوم اتحاد نمایانگر هدف مشترک بین اعضایش می باشد، حال این اعضا در هر زمینه اختلاف نظر داشتته باشند در مورد هدف مشترک خود به یک اتحاد و هم کلامی واحدی می رسند.این اعضا یا انسان هستند و یا حیوان ولی هدف اصلی آنها اشتراکاتی است که سعی در برآورده کردن آن دارند.

اگر در اتوبان و یا جاده های عریض رانندگی کرده باشید حتما با نور بالا زدن های سمت مخالف جاده روبرو شده اید که اشاره به وجود پلیس کنترل سرعت می نماید و این کار تقریبا بیرون از تیر رس و یا برد موثر دوربین ثبت سرعت انجام می گیرد و رانندگان هر دو مسیر با این کار به نوعی ابراز همدردی و اتحادی در زمینه رعایت سرعت می نمایند و با زدن نور بالا مجدد یا از هم تشکر می کنند و یا اعلام می کنند که از اطلاع رسانی آنها مطلع شده اند و اقدام به کمتر سرعت می کنند.ولی در این میان سوالی مطرح می شود که آیا این اتحاد به دلیل رعایت مقررات رانندگی می باشد و یا فرار از جریمه شدن؟

اگر با دید راهنمایی و رانندگی به قضیه نگاه کنیم این کار بسیار عالی می باشد زیرا که در کنترل سرعت هموطنان نیز مساعدت می نمایند و سعی در کاهش خطرات ناشی از سرعت بالا هستند و اگر با دید به تور انداختن رانندگان به جهت جریمه کرد به موضوع بنگریم به ضرر راهنمایی و رانندگی خواهد بود زیرا که از این منابع در جهت کسب درآمد استفاده می شوند.

از دید راننده مقابل مسیر حرکت اگر به این مسله بنگریم حس هم دردی  تنها می تواند موضوع مهم واکنش رانندگان باشد که اولا در مسیر پلیس کنترل سرعت وجود دارد و باید سرعت را کم کنی و نیز اینکه در مرحله بعدی به فکر جان راننده و مسافران نیز هستند که سرعت بالا احتمال خطر را افزایش می دهد.

از دید راننده که از این موضوع مطلع شده نیز می تواند به شرح یک هم دلی و هم بستگی در زمینه کمک رسانی هم وطن دیگر باشد .

حال مسله اصلی این است که این فرایند به دور از چشم مراجع قضایی انجام می گیرد و نشان دهنده عدم اعتماد به مراجع ذی ربط می باشد و هر دو راننده نیز بر این قضیه اشراف کامل دارند که فقط صرفا جهت جریمه نشدن این اقدام را انجام می دهند و این عدم اعتماد ناشی از عدم فرهنگ رانندگی نمی باشد زیرا که زیر ساخت های فکری رانندگان در این معقوله مساعدت به همنوع بوده و در صدد منفعت رسانی بوده و زیان رسانی نمی باشد.

این نوع همراهی با هموطن نیز در موارد مشابه که در مقابله با مراجع قضایی و یا حکومت بوده، مثال های مشابهی دارد چرا که عدم اعتماد به پناهگاه امن حکومت، مردم را به چالش در کنار هم بودن و متحد شدن سوق می دهد.

زنان مسلمان,زنان اسلام,زنان مردان

زنان در تاریخ با هم چه فرقی هایی داشته اند؟

این روزها نمایش اقتدار,نمایش بی بند باری, نمایش حق طلبی در گوشه کنار شهر ها جولان می دهد از روی سکوی تابلو برق در خیابان انقلاب گرفته تا هر بلندی که تجلی گاه اعتراض محسوب می شود.ولی این سوال مطرح بوده که توصیف های گفته شده در جامعه ما تا به حال مورد نقد و بررسی قرار گرفته است؟

دید کلی این اعتراضات یک فصل مشترکی را با خود به همراه دارد و آن نیز اعتراض به حجاب است از نوع اجباری و یا غیر اجباری بودن آن, در این میان مناقشه بر سر وجود و عدم وجود حقی است زنان باید محق ان باشند و پرچم دار دفاع از حق خود محسوب می شوند, در حکومت ما قانونی بر پایه تعالیم اسلامی بنا شده است که این حق را از زنان سلب می کند و هیچ حقی را برای آنان برای این منظور قایل نمی باشد و براساس اموزه های دین دلیل فساد بی حجابی منظور شده است و باید جوامع حجاب را برای زن اجباری اعلام کنند.برپایه این گفته ها قانون حقی را به هیچ زن برای اظهار نظر در زمینه انتخاب غیر حجاب نمی دهد.پس حق طلبی از اساس باطل می باشد. اعتراضات مدنی که جهت اصلاح قانون ها در هر جامعه ی بر اساس جلوگیری از پایمال شدن حق می توان تعریف نمود, این اعتراضات که توسط زنان به راه افتاده است با سرکوب مواجه می شود, دلیل این امر نیز عدم توجه به خواسته های عموم مردم تلقی شده است. در وهله اول باید این حقیقت درک شود اگر تابو تکریم اعتراض های مدنی و یا گوش دادن به اعتراضات شکسته شود, زیربنای نابود خواهد شد که تمامی ایدؤولوژی های فکری و حکومتی بر پایه آن بنا شده است. پس یک حرکت بزرگ دارای مشکلات و موانع بزرگ و رنج های بزرگ خواهد بود و به قول جان استوارت میل"هرگاه بشر قدمی در جهت پیشرفت برداشته است, این قدم ملازم ارتقای موقعیت اجتماعی زنان بوده است"

در همه دوره هایی که بشر در مسیر پیشرفت و ترقی گام برداشته است,موقعیت زنان بهبود یافته و به تساوی با مردان نزدیک شده است.

تا دیر نشده بدانیم نگهبانان بسیار کمتر از تابلو برق ,سکو و خیابان, شهرها است.ولی یکبار تامل یک عمر تعقل به همراه دارد.

صادق ها و زیباکلام ها تنهایند

بخشی از تفکران مردم اجتماع انسان دوستانه و برخی مغرضانه است .در این میان تیری که سیبل روشنفکران را هدف قرار داده است به گذشته و یا آینده و حتی زحمات آنها هیچ توجه نمی کنند و یا اگر توجه ای نیز داشته اند سعی در کم رنگ تر کردن آن دارند و این روش را به عنوان تغییر حقیقت که باعث نابودی حقیقت خواهد شد بیان می کنم، حقیقتی که زیبا کلام ها با ورود به صورت نه اجباری و نه برنامه ریزی شده از قبل به مسله ای که شاید دلیل آن اعتماد قشر عظیمی از مردم بوده و حال مسولیت این فرد را صد چندان کرده است و با درک این حقیقت باید حقیقتی دیگری را نیز لمس کنیم که اصلی ترین مشکل مردم کرد نشین منطقه کرمانشاه در واقع در مضیقه بودن از لحاظ درآمد و معاش می باشد و اگر اینگونه نبود تن به خانه های سست و یا فقط بودن سقف راضی نمی شدند و باید قبول کنیم از نظر تامین مایحتاج حکومت موظف است و این قصور باعث این همه عقب افتادگی در امداد شده است و اگر باز کمک های مردمی و خیابانی ها و دایی ها و هنرمندان و مردم نبود به کجا می خواستیم دست دراز کنیم و کمک بگیریم و این افراد معروف بودند که اعتمادی که نه بین حکومت و مردم و نه مردم با حکومت مانده بود، بازسازی کردند و همه این افراد نیز می دانند زمانی که اوضاع آرام تر شد این افراد باید نباشند زیرا از گذشته این مرسوم بوده که تمامی الگوهای جوانان و یا نوجوانان جامعه ما می بایست فیلتر شده از نوع تفکرات حکومتی باشند.این افراد کل اعتماد و ابرو خود را به میان آورده اند تا شاید گوشه از مشکلات مردم بی پناه را التیام بخشند.زیبا کلام ها که روشنفکران و وزنه های تفکری این جامعه هستند به شخصه انتظار نداشتم خلاف این حالت عمل کند و طرح های آینده نگرانه همچون دهکده امید را پیشنهاد نکند زیرا که کمک رسانی و یا تهیه اقلام یک طرف قضیه و طرف دیگر آینده نگری و به فکر فرداهای مردم هم طرف دیگر آن است .کاش کمی تحقیق و بررسی قبل از اقدامی داشته باشیم تا با تغییر در حقیقت ها ، خود حقیقت را نابود نکنیم

آراز شاه 

12/11/96

سهم میخواهیم

تا کی از پیکره این جامعه سهم می خواهیم ؟ تا کی به دنبال مقصر کردن دیگران و خوب جلوه دادن خود هستیم ؟ کجای دنیای تاکید کرده است که ما برترین هستیم و دیگران حق صحبت ندارند؟بازار داغ اعتراض های مردمی یا ارازل اوباش یا هر ترفند دیگر برای مقصر سازی تا کی باید ادامه پیدا کند؟همه این سوالات است که نیاز نیست به دنبال پشت پرده گشت یا تقصیر این جناح یا آن جناح انداخت در هر تظاهراتی باید قبول کنیم عده ای سو استفاده گر هستند ولی چرا این گونه اعتراضات حادث شده و چرا باید قبول نداشته باشیم که درصد بیشتر مردم در کشور واقعا نیاز دارند که رفاه یا آرامش را به مانند افراد حکومتی و دولتی تجربه کنند آیا تا به حال فکر کرده اید که فرق میان شما و دیگر افراد جامعه در چیست؟ چرا گرانی برای آنها تاثیر دارد و برای حکومتی ها تاثیر چندانی ندارد؟این سوالاتی است که مردم از آن دست به فریاد آورده اند چرا نمی خواهیم قبول کنیم که مقصر خودمان هستیم .برای برون رفت از این حوادث راه چاره نکنید با بستن چند کانال و دستگیری عده ای این جریانات در ایران به فراموشی منجر می شود ولی برای آینده چه در فکر داریم چرا جامعه نباید بداند که آزادی مفهومی والایی به نام آگاهی دارد آزادی برای هر انسان تعریف خاصی است ولی هدف آن پذیرفتن این خواسته است که بدانیم آنچه نمی دانیم تا برسرمان نیاید آنچه نباید بیاید.

چگونه گوش دهیم؟

راستش باید قبول کنیم که تظاهراتی بسیار گسترده اتفاق افتاد و نمی شود باور کرد که عده ای ارازل و اوباش باشند یا همان قضیه خس و خاشاک زیرا که آینده نشان داده همه مردم هستند. در مورد آتش زدن و تخریب هم باید بگویم هر تجمع و اعتراضی اگر پاسخگو نداشته باشد سر آخر باید تخلیه شود و این را هم همه می دانند نباید نادیده گرفته شود و همیشه افرادی ناراحت هم وجود دارند که از این مه آلودی جریان ها سو استفاده می کنند و قضیه را شخصی می کنند ولی اکنون که تلنگر را مشاهده کردیم باید به فکر بیفتیم که چگونه به حرف مردم گوش کنیم .شاید ایده همین نمایندگان مجلس و وکلای مردم راه کار خوبی باشد ولی متاسفانه دیگر هیچ اعتمادی میان افراد و وابستگان حکومتی نمانده است این را به طور جد می دانند و شاید باور هم دارند که هیچ اعتمادی میان جکومت و مردم و مردم و دولت و اصلا هر تجلی از حکومت نمانده است و حال چکار باید کرد.اول از همه باید قبول کنیم که این گره که چندین سال است هر دولتی آمده و رفته گره را باز نکرده بلکه گره ای را هم به آن اضافه کرده است و باید قبول کنیم که زمان می خواهیم تا باز این اعتماد ایجاد شود . ثانیا اگر اجازه دهیم مردم آزادانه جوامع و اجتماعات خود را ایجاد کنند و به انسجام درونی برسند شاید توسعه هم ایجاد شود تا زمانی که مردم در تعامل اعتقادات و افکار نباشند همه نگاه ها به دست دولت برای رفع مشکلات دوخته خواهد شد . ثالثا سیستم و قانون را فراتر از هر نگاه و جناح بدانیم و قبول این مشکل را بکنیم که مردم تقصیری نداشته اند و این حکومت بود که واقعا مشکلات را ایجاد کرده است و مقصر را نه دولت بدانند و نه مردم باید قبول کنیم که قانون اجرا نمی شود. اجازه بدهیم مردم آزادانه انتقاد کنند تا جامعه شناسان با تحلیل جامعه مشکلات را رصد کنند و شاید دولت مرد ها غیر کار های دیگر اقتصادی به فکر مردم هم باشند . هیچ گروهی یا مردم کشوری دوست ندارد جامعه اش با اختشاش مواجه شود و یا نا امنی ایجاد شود ولی باز هم مردم نیستند بله حکومت باید بداند مشکل را بروی مشکل تل انبار نکند تا روزی آمد هایی بیاییند و سو استفاده کنند.تنها راه بیرون رفت از بحران واقعا جدی اول باور کردن بحران و اینکه مردم آزاد باشند آزاد ، آزاد ، آزاد حالا شما آزادی را بی حجابی تعریف می کنید و یا آزادی را آگاهی از وضع موجود و اجازه اظهار نظر.

امد و رفت

در ساعت پایانی شب  9 دی ماه 1396 براساس نمی دانم هر چیزی تلگرام قبول کرد که آمد نیوز را بلاک کند آنقدر بعضی ها خوشحال و شاد شدند که شاید در این 40 سال اینقدر خوشحال نشده بودند شاید ایران به حکومت باز گردانده شد .کاش برای اینکه همیشه ایران را برای ایرانی نگاه داریم شادی و خوشحالی را نیز در چهره مردمش بخواهیم کمی گوش کردن به حرف مردم را یاد بگیریم قبول کنیم که ایران برای مردمانش است و قبول کنیم حکومت برای مردم است قبول کنیم امانت را امین باشیم  و این را که اصلی ترین مسله است بدانیم و آویزه گوش کنیم مردم از همه چیز و هرکاری خبر دارند اما چاره چیست و دست به دامان آمد نیوز ها یا نیامده نیوز های دیگر می شوند  که درک از درد دارند و یک شبه حرکت روزگار را معکوس می کنند.دلیل اینکه یک گروه تلگرامی با هر پس زمینه و تکیه گاهی رو بروی قدرتی به مانند حکومت ایستاد شاید دردهایی از میان هزاران درد را درک کرده بود و درمیان موج سواری درد ها را انعکاس می داد ولی کجاست آن انعکاس های حکومت که اکنون با رفت و آمد های کانال ها متزلزل نشود.راستی بازار داغ مقصر سازی از فردا آغاز خواهد شد و مثل همیشه اسرایل آمریکا و انگلیس عربستان سعودی امارت و فرانسه و الی ماشاله 

یک بار هم بیدار بشویم فقط یک بار

آراز شاه

صادق از صدق می گوید

کاش می‌شد معجزه‌ای می‌توانست اتفاق بیفتاد و مردم ریشه‌های گرانی، فقر، بیکاری، تورم، رکود اقتصادی، از بین رفتن سپرده‌هایشان در صندوق‌های موسسات مالی، ورشکستگی صندوق‌های بازنشستگی، بی‌آبی، آلودگی هوا، از بین رفتن جنگل‌ها، خشک شدن دریاچه اورمیه، تخریب هولناک محیط زیست کشور، زلزله، ناامیدی جوانان و فارغ‌التحصیلان برتر دانشگاه‌های کشور، افزایش اعتیاد، فحشا، خشونت و سایرمصیبت‌ها و بلیه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور را به پای بی‌کفایتی و مدیریت ناتوان روحانی و دولتش می‌نوشتند. به خیا بان‌ها ریخته و شعار «مرگ برروحانی» سر می‌دادند. البته اگر شعارهای «مرگ بر آمریکا»، «مرگ برانگلیس»، «مرگ برفتنه‌گر» هم سر می‌داندند که دیگر نورعلی‌نور می‌شد و تندروها به وجد در می‌آمدند.mall_blue_diamond:اما در دنیای واقعی معجزه‌ها کمتر اتفاق می‌افتند. نه اینکه روحانی کارنامه خیلی موفقی داشته، اما به سختی می‌توان به مردم القا کرد که اگر بودجه جنگل‌داری یا محیط زیست کشور بر روی هم به ۸۰۰میلیارد تومان در سال هم نمی‌رسند اما در عوض بودجه موسسات تبلیغی–فرهنگی حوزوی ده برابر جنگل‌بانی و محیط زیست است، مقصرش روحانی است.
اگر از بودجه ۳۸هزار میلیارد تومانی عمرانی کشور، تا پایان آبان‌ماه فقط ۸هزار میلیارد آن هزینه شده و مابقی را دولت نداشته که هزینه نماید، مقصرش صرفا دولت روحانی نیست. صد البته که روحانی و دولتش هم بی‌تقصیر نیستند. اما قصورش بیشتر از این بابت است که وقتی روحانی در تلویزیون ظاهر می‌شود بجای صحبت‌های سطحی، کانه مخاطبینش کودکان دوره ابتدایی هستند، به طرح مسائل جدی و واقعی کشور نمی‌پردازد، به مردم نمی‌گوید که چقدر از درآمدهای کشور در کنترل قوه مجریه است و یا چه میزان فرمان سیاست خارجی و رابطه با دنیا در دوست روحانی، تا برسیم به سیاست‌ها و تصمیمات کلان دیگر اقتصادی، سیاسی و اجتماعی کشور.

این هم حکایتی است که سیاست های مالی، پولی، اقتصادی، نظامی، روابط خارجی و تصمیمات مهم کشور در اختیار رئیس‌جمهور نیست یا اختیارات وی در اتخاذ آنها محدود است، اما درعوض وقتی مشکلات و بحران در مملکت ظاهر می‌شود انگشت اتهامات به سمت دولت گرفته می‌شود و قوه مجریه صرفا می‌بایستی پاسخگو باشد.

صادق زیبا کلام

8 دی ماه 1396