بازگشت و خطا ها

برخی خبرهای چند روز اخیر محول محور رفع فیلتر تلگرام بود که باعث خوشحال شدن مردم کشورمان شد. شاید بگوییم شادی در میان مردم موج می زد اخر چرا حکومتی به خود می تواند اجازه دهد تا بخواهد جلوی خواسته های اکثریت مردم را بگیرد راستی یک سوال اصلا حکومت باید از کجا تشخیص دهد خواسته های اکثریت مردم چه چیزهایی هستند؟ راستی باز هم فاجعه ای بزرگ گریبان کشور و هموطنانمان را گرفت واقعا از صمیم قلب فاجعه خطای های روی هم تل انبار شده حکومت و فاجعه بزرگ کشتی سانچی را تسلیت می گویم.همین

خطری بزرگتر در کمین

شاید این سیاست غلط و بسیار خطرناک که هر دو طرف راه انداخته اند و مردم را به جام هم انداخته اند به عنوان تحت تعقیب و یا شناسایی اغتشاش گران و یا بسیجی و نظامی ها برای کشت و کشتار بسیار خطرناک تر از سرنگونی باشد . خواهشا مسولین دقت کنند که چه آتشی برافروخته خواهد شد و حتما این موارد را پیگیری کنند تا جنگ های خانه به خانه ایجاد نشود.

نمونه از سایتی که متاسفانه نیروی انتظامی ایجاد کرده تا هر کس با هر نیتی تصویر افراد را اپلود کند واقعا برای کشوری که دم از دموکراسی و آزادی می زند این کار بعید است آیا به این نیز فکر نکرده اید که با راه اندازی این گونه روش ها در مقابله با آن هم شاید روش های بدتری ایجاد شود تا کجا می خواهیم اینگونه جلو بریم؟

دموکراسی هست یا نیست

به خبری که کانال شرق یا همون روزنامه شرق پخش کرده توجه کنید.

کتاب «آتش و خشم در کاخ سفید» که به نقد عملکرد ترامپ در سال اول ریاست‌جمهوری می‌پردازد بلافاصله پس از عرضه، پرفروش‌ترین کتاب روز آمریکا شد.

خوب یک سوال احتمال داره حتی بیش از یک نفر هم موافق ترامپ هم در نظام شیطانی امریکا وجود دارد چرا طرح از بین بردن نویسنده این کتاب یا اصلا تعطیل کردن انتشاراتی که این کتاب را پخش کرده است اتفاق نیفتاده است.یعنی مردمانش عاقل هستند و نظام حکومتی آنها بد هستند .خوب یه سوال در ایران هم این اتفاق بیفتد آیا مردم آگاه نمی روند انتشارات را به آتش بکشند؟این سوالی است که واقعا ذهنم را درگیر کرده است .راستی چرا یه کتاب مخالف در ایران نیست.یعنی حتی یک نفر هم نیست؟یعنی با خدا بزرگ منان هم انسان ها مخالف هستند و برایش شریک میگیرند که کافر محسوب می شوند ولی عجیب است در کشور من هیچ مخالفی وجود ندارد.

شکر خدا آرام شد

شکر خدای بزرگ و منان که ایران به حکومت باز گشت و آرامش در خیابان ها و شهرهای ایران برقرار شد و اختشاش گران و بیگانگان در ایران دستگیر شده اند همه اینها سجده شکر دارد و خدا شکر که دیگر هیچ مشکلی در کشور نداریم و می توانیم طرح استعفای سران فتنه یا زندانی کردن و یا تسویه حساب های سیاسی را به راحتی و با ارتباط با جریان های اختشاش ها و اعتراضات داشته باشیم .ولی هیچ گاه نمی خواهیم بپذیریم که مردم خواسته هایی داشته اند که بیرون آمده اند و به فکر راه کاری برای ارائه راحت و بدون ترس و وحشت خواسته های آنها نیستیم .راستی خود جوش بودن را باید چگونه معنی کرد و اینکه من هزینه حتی نوشتن یک پلاکارد و خرید یک پرچم را از جیبم بدهم یا از نهاد ساماندهی کننده دریافت کنم؟

ساخت و ساز

کشور اصلا فرصت ساخت و ساز جدید بعد از تخریب را ندارد .تنها می توان کمی تغییرات انجام داد اکنون فرصت نداریم از شالوده بالا بیاوریم پس فقط نیاز داریم که به مورد که بگوییم این دیوار خراب است و فقط دیوار را تخریب و مجدد بسازیم واقعا نمی توانیم چندین سال به عقب بازگردیم و جایی هم نداریم فعلا سکنا داشته باشیم تا خانه جدید ساخته شود و ان همه هم پول نداریم هزینه کنیم . پس باید بدانیم اولا کدام دیوار ها باید تخریب و مجدد ساخته شوند و ارام ارام کل ساختمان را نو نوار کنیم . دوستان و عزیزان به تخریب به دید تغییر نگاه نکنید مشکلات ارام ارام باید حل شوند ان گونه که آرام آرام ایجاد شده اند .ثانیا این اعتراضات دیگر رنگ و بوی تخریب می گیرد و از هدف خود دور می شود زیرا که باری به هر جهت هست و آن قدر هم قدرت ندارد که بتواند کل ساختمان را تخریب کند . پس به فکر چاره باشید بدانید که اگر هدف شما تغییرات است باید بدانید اصلی ترین هدف نشان دادن صورت مسله بوده و اکنون باید حکومت شما را ببیند و فکر چاره کند و شما ناظر باشید .

سهم میخواهیم

تا کی از پیکره این جامعه سهم می خواهیم ؟ تا کی به دنبال مقصر کردن دیگران و خوب جلوه دادن خود هستیم ؟ کجای دنیای تاکید کرده است که ما برترین هستیم و دیگران حق صحبت ندارند؟بازار داغ اعتراض های مردمی یا ارازل اوباش یا هر ترفند دیگر برای مقصر سازی تا کی باید ادامه پیدا کند؟همه این سوالات است که نیاز نیست به دنبال پشت پرده گشت یا تقصیر این جناح یا آن جناح انداخت در هر تظاهراتی باید قبول کنیم عده ای سو استفاده گر هستند ولی چرا این گونه اعتراضات حادث شده و چرا باید قبول نداشته باشیم که درصد بیشتر مردم در کشور واقعا نیاز دارند که رفاه یا آرامش را به مانند افراد حکومتی و دولتی تجربه کنند آیا تا به حال فکر کرده اید که فرق میان شما و دیگر افراد جامعه در چیست؟ چرا گرانی برای آنها تاثیر دارد و برای حکومتی ها تاثیر چندانی ندارد؟این سوالاتی است که مردم از آن دست به فریاد آورده اند چرا نمی خواهیم قبول کنیم که مقصر خودمان هستیم .برای برون رفت از این حوادث راه چاره نکنید با بستن چند کانال و دستگیری عده ای این جریانات در ایران به فراموشی منجر می شود ولی برای آینده چه در فکر داریم چرا جامعه نباید بداند که آزادی مفهومی والایی به نام آگاهی دارد آزادی برای هر انسان تعریف خاصی است ولی هدف آن پذیرفتن این خواسته است که بدانیم آنچه نمی دانیم تا برسرمان نیاید آنچه نباید بیاید.

چگونه گوش دهیم؟

راستش باید قبول کنیم که تظاهراتی بسیار گسترده اتفاق افتاد و نمی شود باور کرد که عده ای ارازل و اوباش باشند یا همان قضیه خس و خاشاک زیرا که آینده نشان داده همه مردم هستند. در مورد آتش زدن و تخریب هم باید بگویم هر تجمع و اعتراضی اگر پاسخگو نداشته باشد سر آخر باید تخلیه شود و این را هم همه می دانند نباید نادیده گرفته شود و همیشه افرادی ناراحت هم وجود دارند که از این مه آلودی جریان ها سو استفاده می کنند و قضیه را شخصی می کنند ولی اکنون که تلنگر را مشاهده کردیم باید به فکر بیفتیم که چگونه به حرف مردم گوش کنیم .شاید ایده همین نمایندگان مجلس و وکلای مردم راه کار خوبی باشد ولی متاسفانه دیگر هیچ اعتمادی میان افراد و وابستگان حکومتی نمانده است این را به طور جد می دانند و شاید باور هم دارند که هیچ اعتمادی میان جکومت و مردم و مردم و دولت و اصلا هر تجلی از حکومت نمانده است و حال چکار باید کرد.اول از همه باید قبول کنیم که این گره که چندین سال است هر دولتی آمده و رفته گره را باز نکرده بلکه گره ای را هم به آن اضافه کرده است و باید قبول کنیم که زمان می خواهیم تا باز این اعتماد ایجاد شود . ثانیا اگر اجازه دهیم مردم آزادانه جوامع و اجتماعات خود را ایجاد کنند و به انسجام درونی برسند شاید توسعه هم ایجاد شود تا زمانی که مردم در تعامل اعتقادات و افکار نباشند همه نگاه ها به دست دولت برای رفع مشکلات دوخته خواهد شد . ثالثا سیستم و قانون را فراتر از هر نگاه و جناح بدانیم و قبول این مشکل را بکنیم که مردم تقصیری نداشته اند و این حکومت بود که واقعا مشکلات را ایجاد کرده است و مقصر را نه دولت بدانند و نه مردم باید قبول کنیم که قانون اجرا نمی شود. اجازه بدهیم مردم آزادانه انتقاد کنند تا جامعه شناسان با تحلیل جامعه مشکلات را رصد کنند و شاید دولت مرد ها غیر کار های دیگر اقتصادی به فکر مردم هم باشند . هیچ گروهی یا مردم کشوری دوست ندارد جامعه اش با اختشاش مواجه شود و یا نا امنی ایجاد شود ولی باز هم مردم نیستند بله حکومت باید بداند مشکل را بروی مشکل تل انبار نکند تا روزی آمد هایی بیاییند و سو استفاده کنند.تنها راه بیرون رفت از بحران واقعا جدی اول باور کردن بحران و اینکه مردم آزاد باشند آزاد ، آزاد ، آزاد حالا شما آزادی را بی حجابی تعریف می کنید و یا آزادی را آگاهی از وضع موجود و اجازه اظهار نظر.

امد و رفت

در ساعت پایانی شب  9 دی ماه 1396 براساس نمی دانم هر چیزی تلگرام قبول کرد که آمد نیوز را بلاک کند آنقدر بعضی ها خوشحال و شاد شدند که شاید در این 40 سال اینقدر خوشحال نشده بودند شاید ایران به حکومت باز گردانده شد .کاش برای اینکه همیشه ایران را برای ایرانی نگاه داریم شادی و خوشحالی را نیز در چهره مردمش بخواهیم کمی گوش کردن به حرف مردم را یاد بگیریم قبول کنیم که ایران برای مردمانش است و قبول کنیم حکومت برای مردم است قبول کنیم امانت را امین باشیم  و این را که اصلی ترین مسله است بدانیم و آویزه گوش کنیم مردم از همه چیز و هرکاری خبر دارند اما چاره چیست و دست به دامان آمد نیوز ها یا نیامده نیوز های دیگر می شوند  که درک از درد دارند و یک شبه حرکت روزگار را معکوس می کنند.دلیل اینکه یک گروه تلگرامی با هر پس زمینه و تکیه گاهی رو بروی قدرتی به مانند حکومت ایستاد شاید دردهایی از میان هزاران درد را درک کرده بود و درمیان موج سواری درد ها را انعکاس می داد ولی کجاست آن انعکاس های حکومت که اکنون با رفت و آمد های کانال ها متزلزل نشود.راستی بازار داغ مقصر سازی از فردا آغاز خواهد شد و مثل همیشه اسرایل آمریکا و انگلیس عربستان سعودی امارت و فرانسه و الی ماشاله 

یک بار هم بیدار بشویم فقط یک بار

آراز شاه

صادق از صدق می گوید

کاش می‌شد معجزه‌ای می‌توانست اتفاق بیفتاد و مردم ریشه‌های گرانی، فقر، بیکاری، تورم، رکود اقتصادی، از بین رفتن سپرده‌هایشان در صندوق‌های موسسات مالی، ورشکستگی صندوق‌های بازنشستگی، بی‌آبی، آلودگی هوا، از بین رفتن جنگل‌ها، خشک شدن دریاچه اورمیه، تخریب هولناک محیط زیست کشور، زلزله، ناامیدی جوانان و فارغ‌التحصیلان برتر دانشگاه‌های کشور، افزایش اعتیاد، فحشا، خشونت و سایرمصیبت‌ها و بلیه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشور را به پای بی‌کفایتی و مدیریت ناتوان روحانی و دولتش می‌نوشتند. به خیا بان‌ها ریخته و شعار «مرگ برروحانی» سر می‌دادند. البته اگر شعارهای «مرگ بر آمریکا»، «مرگ برانگلیس»، «مرگ برفتنه‌گر» هم سر می‌داندند که دیگر نورعلی‌نور می‌شد و تندروها به وجد در می‌آمدند.mall_blue_diamond:اما در دنیای واقعی معجزه‌ها کمتر اتفاق می‌افتند. نه اینکه روحانی کارنامه خیلی موفقی داشته، اما به سختی می‌توان به مردم القا کرد که اگر بودجه جنگل‌داری یا محیط زیست کشور بر روی هم به ۸۰۰میلیارد تومان در سال هم نمی‌رسند اما در عوض بودجه موسسات تبلیغی–فرهنگی حوزوی ده برابر جنگل‌بانی و محیط زیست است، مقصرش روحانی است.
اگر از بودجه ۳۸هزار میلیارد تومانی عمرانی کشور، تا پایان آبان‌ماه فقط ۸هزار میلیارد آن هزینه شده و مابقی را دولت نداشته که هزینه نماید، مقصرش صرفا دولت روحانی نیست. صد البته که روحانی و دولتش هم بی‌تقصیر نیستند. اما قصورش بیشتر از این بابت است که وقتی روحانی در تلویزیون ظاهر می‌شود بجای صحبت‌های سطحی، کانه مخاطبینش کودکان دوره ابتدایی هستند، به طرح مسائل جدی و واقعی کشور نمی‌پردازد، به مردم نمی‌گوید که چقدر از درآمدهای کشور در کنترل قوه مجریه است و یا چه میزان فرمان سیاست خارجی و رابطه با دنیا در دوست روحانی، تا برسیم به سیاست‌ها و تصمیمات کلان دیگر اقتصادی، سیاسی و اجتماعی کشور.

این هم حکایتی است که سیاست های مالی، پولی، اقتصادی، نظامی، روابط خارجی و تصمیمات مهم کشور در اختیار رئیس‌جمهور نیست یا اختیارات وی در اتخاذ آنها محدود است، اما درعوض وقتی مشکلات و بحران در مملکت ظاهر می‌شود انگشت اتهامات به سمت دولت گرفته می‌شود و قوه مجریه صرفا می‌بایستی پاسخگو باشد.

صادق زیبا کلام

8 دی ماه 1396