سهم میخواهیم
تا کی از پیکره این جامعه سهم می خواهیم ؟ تا کی به دنبال مقصر کردن دیگران و خوب جلوه دادن خود هستیم ؟ کجای دنیای تاکید کرده است که ما برترین هستیم و دیگران حق صحبت ندارند؟بازار داغ اعتراض های مردمی یا ارازل اوباش یا هر ترفند دیگر برای مقصر سازی تا کی باید ادامه پیدا کند؟همه این سوالات است که نیاز نیست به دنبال پشت پرده گشت یا تقصیر این جناح یا آن جناح انداخت در هر تظاهراتی باید قبول کنیم عده ای سو استفاده گر هستند ولی چرا این گونه اعتراضات حادث شده و چرا باید قبول نداشته باشیم که درصد بیشتر مردم در کشور واقعا نیاز دارند که رفاه یا آرامش را به مانند افراد حکومتی و دولتی تجربه کنند آیا تا به حال فکر کرده اید که فرق میان شما و دیگر افراد جامعه در چیست؟ چرا گرانی برای آنها تاثیر دارد و برای حکومتی ها تاثیر چندانی ندارد؟این سوالاتی است که مردم از آن دست به فریاد آورده اند چرا نمی خواهیم قبول کنیم که مقصر خودمان هستیم .برای برون رفت از این حوادث راه چاره نکنید با بستن چند کانال و دستگیری عده ای این جریانات در ایران به فراموشی منجر می شود ولی برای آینده چه در فکر داریم چرا جامعه نباید بداند که آزادی مفهومی والایی به نام آگاهی دارد آزادی برای هر انسان تعریف خاصی است ولی هدف آن پذیرفتن این خواسته است که بدانیم آنچه نمی دانیم تا برسرمان نیاید آنچه نباید بیاید.