حباب

حباب،تعریفی که در میان عام مردم می تواند جایگاهی بسیار سهل داشته باشد و هر کسی می تواند تعریفی کلی برایش بگوید.ولی چرا حباب برای من تعریف دیگر پیدا کرده است سوالی است که در این مقاله به آن پرداخته ام.

در تمامی تعاریف یاد شده از حباب نقش نیروی به نام هوا یا هر گاز دیگر که وجود دارد ولی وجود آن ملموس نیست مطرح می شود یعنی اینکه یا خاصیت آن و یا ماهیت آن به نوعی است که این نیرو در ذات خودقدرتی پنهان دارد که قابل مشاهده نیست ولی می تواند بر درون جسمی تاثیر بگذارد و باعث متورم شدن آن بشود یا در اصطلاح آن را باد کند و این مقدار نیرو به قدری بشود که جسم به حالت منبسط شده برسد و بترکت.و نیرو آزاد شده و ناپدید بشود و در اصل جسمی که نیرو به آن وارد شده دیگر در محل خود نیست و شاید به محل دیگری بر اثر این انبساط تغییر مکان داده است شاید بتوان همین حباب سازی با صابون را مثال زد ولی سر آخر ناپدید شدن حباب ها فقط بروی خود لایه های صابون تاثیر می گذارند و نه بر روی هوا که نیروی است که وارد شده است.با مقدمه بالا می خواهم رابطه شبکه های اجتماعی و حباب این مقاله را بیشتر مورد کاوش قرار دهم.

وجود شبکه های اجتماعی در جامعه زمانی رنگ و بو خاصی می گیرد زمانی که افراد آن جامعه در کش و قوس درون جامعه ای خود دچار مشکل شده و به دنیایی بیرون فرار کنند این دنیای بیرون اغلب خلوتگاه ذهن و فکر هر بشری بده و یا می تواند جامعه های آزاد که شاید کنترل بروی آنها کم بوده جلوه کند.در کشور ایران جامعه که تشکل های اجتماعی و گروه ها و حزب ها در کل جایی که بتوان آنجا رفت و چند همفکر پیدا کرد و به بحث و جدل پرداخت یا وجود دارند با کنترل و نظارت و یا وجود ندارد که در این فقدان اجبارا به جمع های خانوادگی ، میهمانی و اتوبوس و یا تاکسی ها رخنه می کند . در مورد دوم  تنش های فردی به وجود آمده ولی همان جا هم تمام می شود و به نوعی می توان تخلیه فردی نامید و اغلب بدون نتیجه به اتمام می رسد ولی نتیجه آن تاثیرات فردی داشته و فرد را با انباشتی از سوال های بی جواب با چالش هایی رو برو می سازد برای کنترل این گونه افراد احزاب و گروه ها و تشکل ها با کمی مطالعه و جمع آوری اندیس های یاد شده می توانند عضو گیری داشته و برای خود افراد را سازماندهی کنند.در این میان با توسعه رو به پیشرفت علم ، ساخت دنیای های امن نیز رو به رشد بوده است که می توان افراد دسته دومی را در محفلی  جمع کرد و بر اساس تفکرات بی هدف که با بیان نظرات خود پالس های برای اندیس گذاری بروی آنها تولید می کنند مورد هدف قرار داد و در شبکه های اجتماعی سازماندهی کرد.

بعد از عضو گیری و سازماندهی این افراد سردرگم شبکه های اجتماعی به مانند حبابی که با نیروی خود این افراد سردرگم ایجاد شده اند رشد می کنند و به مرحله ای می رسد که ارضای تفکرات این نوع افراد دیگر با این شبکه ها مقدور نیست .ولی می توان این حباب ها را به نوعی ایزوله کرد و کنترل کرد برای این منظور می توان به حدی رساند که در آستانه متلاشی شدن بوده ولی در همین مرحله فریز کرد و نگاه داشت تا بتوان در مواقع ضروری که در ادامه ،بحث خواهد شد استفاده برد .اگر بخواهیم بهتر بیان کنیم در اصل افراد در شبکه های اجتماعی در حلقه ای بی نهایت گیر افتاده اند که با انبوهی از اطلاعات مواجه اند و هر لحظه به این اطلاعات اضافه شده و همین سیاست در اصل روش کنترلی می باشد که انبوه اطلاعات درست و یا نادرست آن به عهده خود فرد می باشد و تمیز دهنده کسی نیست جز فرد، این یعنی وجود یک روند باطل برای تشخیص زمان دقیق برای حرکت ، فرد هیچ گاه نمی داند که درست و یا نادرست این فرایند کجا پنهان شده است و کی باید اقدامی عملی انجام دهد و سردرگمی خود را با مطالب و اطلاعات تسکین می دهد و این یعنی حلقه که درون حباب ایجاد شده و برخی اوقات به دیوار حباب برخورد می کند و دوباره به درون  آن کشیده می شود یعنی مرزی که شکست آن و رهایی از آن به همین سادگی امکان پذیر نیست در اصل ترکیدن و یا ترکاندن حباب ترسی ایجاد کرده است که عملا نزدیک شدن به مرزهایش را نا ممکن می سازد .

این حباب ها ساخت دست بشر هستند و به راحتی می توان ایجاد و یا ناپدید شوند به نوعی حباب های کنترل شده که با نام شبکه های اجتماعی تعریف می شوند که به عنوان ابزار دست قدرت هایی که می توانند به هر سو سمت دهی کنند در این فرایند افرادی نیز هستند که در حباب های یکدیگر به دام می افتند و اقدام به عضو گیری داخل حبابی می کنند که می تواند به follower های آنها اشاره کرد این افراد در اصل هویت سازی را انجام می دهند که در بیشتر مواقع خود نوعی نیستند و با سمت دهی هم حباب های خود تغییر هویت می دهند و سعی دارند شخصیت حبابی خود را حفظ کنند و حتی برای شخیصت که به تازگی ایجاد کرده اند هزینه نیز پرداخت نمایند.

این حباب هر لحظه می تواند متلاشی شود و افراد خود را به جامعه تحویل دهد افرادی که تحت تاثیر گاز درون حباب ها مسموم شده اند و حال جامعه باید پذیرا این افراد باشند برای همین منظور جامعه با سرعت لاک پشتی خود مسیر توسعه را طی نموده است باید پذیرایی دنیای دیگری باشد که از آینده با حال برگشته اند آینده ای که بهترها و بدترین ها را دیده و شنیده ولی لمس نکرده است.

اگر می خواهیم دنیا را آهسته و آرام به پیش ببریم باید بدانیم جامعه رکن اصلی آن بوده و اینکه جامعه لاک پشتی ما نیاز به جامعه دارد که گروه ها ، تشکل ها و احزاب و هر آنچه که می توان نام جامعه نامید که حق ایجاد تفکرات هم سو داشته باشد و  حق دیگر که تنوع تفکرات و چند صدایی باید وجود داشته باشد نه یک صدایی برای همه با یک نوع تفکر.

آراز شاه

16/9/96